"انتخاب"دشوارترین لحظات برای انسان است.

وقتی "لحظه ی انتخاب" فرا میرسد وسوسه ها وتردیدها هم به سراغ تو می آیند،و آن "جلوه"ای را که در یک "برق معنویت"دیده ای، ازنگاهت محو می سازند.

"چگونه بودن"یکی از همین انتخاب های دشوار است.شخصیت تو گاهی در گرو همین تصمیم ها و برگزیدن هاست. این تویی که خمیر مایه ی "هستی"خود را،با دو دست "انتخاب"خویش،شکل میدهی و می سازی.

یک شب،در خلوت خویش،رو به آینه ی حقیقت بنشین و با خودت ،بی واسطه و بی ریا حرف بزن.تو کیستی؟چیستی؟کجایی؟چه می کنی؟چگونه ای؟

تو مختاری،پس ناچار باید انتخاب کنی.بزرگی آدم ها به بزرگی انتخاب های آن هاست.تو میخواهی بزرگ باشی یا کوچک؟

این دیگر با خودتوست،اما این راهم بدان که انتخاب تو همواره با توست،تا ابد،تا همیشه!